Jak zbudować ładny dom?

O ile jeszcze w jakiś sposób jesteśmy w stanie (albo nie?!) odróżniać style architektoniczne minionych epok, to ze współczesnymi mamy sporo kłopotów. Do secesji jeszcze udaje się coś ustalić i nazwać, potem – nie bardzo, chyba że mamy do czynienia z budynkiem „podpadającym” pod jeden ze styli narodowych – na przykład zakopiański albo dworkowy.

>>> Savoir-vivre. Jak powiedzieć bliskiej osobie, że ubiera się bezgustownie? [KLIKNIJ]

Kiedyś w szkołach uczono o porządkach jońskim, doryckim i korynckim (kolumny!) i innych, więc coś o jakichś zasadach architektonicznych brzęczy w głowach. Ale to było dawno, dawno temu, prawie w archaiku, za dawnych czasów, a dla współczesnych to żaden wyznacznik. Przecież nie będą budowali Akropolu!

Starożytni popełnili jednak błąd niewybaczalny. Ukuli sentencję, którą z lubością powtarza się do dziś: „de gustibus non disputandum est”. To zamyka usta i dyskusję. I nie ma znaczenia, czy miałaby ona dotyczyć noszenia mini przez osoby z nadwagą, stosowania wieczorowego makijażu w samo południe lub budowania domu zakopiańskiego na wsi koło Kazimierza Dolnego bądź Nałęczowa – wszak jest tam teren pagórkowaty, bo miasta te leżą na Wyżynie Lubelskiej. Pagórki i wąwozy usprawiedliwiają wystawienie chaty z bardzo stromym dachem i okapem mocno wysuniętym poza obrys muru oraz podhalańskimi zdobieniami. A jakże się podobają!

“De gustibus non disputandum est”

I nie ma osoby, która powiedziałaby innej, że zamierza zbudować paskudny dom! Nawet mało który architekt jest w stanie przyznać, że popełnił maszkarona. Widać to w każdym mieście i w każdej wsi. No cóż, jeden lubi van Gogha, a drugi jak mu nogi śmierdzą i nic się na to nie poradzi. U innych. Samemu sobie można zadać listę lektur (pozycje z zakresu historii sztuki i architektury), zaplanować podróże (z przewodnikiem architektonicznym w ręku), przeprowadzić dogłębną analizę propozycji architektonicznych, zrobić rozeznanie w najnowszych tendencjach – przepuścić to przez własny mózg, doświadczenie życiowe niezliczoną ilość zdroworozsądkowych pytań. Może coś z tego wyjdzie. Innego niż gargamel, klocek, kostka, maszkaron. A poza tym nie ma się czym przejmować: „de gustibus non disputandum est”.