Dlaczego można dawać napiwek, a łapówki nie? Jaka jest różnica?

Napiwek w kawiarni czy restauracji - dawać czy nie? Często wyjściu do kawiarni czy restauracji towarzyszą takie właśnie dylematy. Podobnie jest w przypadku fryzjerów i taksówkarzy. Nie da się ukryć, że wręczamy korzyść majątkową. Czym zatem jest napiwek, rodzaj podziękowania czy łapówka? Dlaczego dowód wdzięcznosci dla lekarza czy urzędnika jest łapówką, a dany kelnerowi lub taksówkarzowi staje się napiwkiem?

Napiwek: nieopodatkowana korzyść majątkowa

Napiwek to rodzaj tradycji, a właściwie zwyczaju, kiedy nagradzamy dodatkowo osobę świadczącą jakąś usługę. Dawniej obsługujący w karczmie nie dostawali wynagrodzenia od właściciela, a więc dobra wola wielmożnego klienta była jedyną zapłatą. Dziś pracownicy restauracji otrzymują pensję, a mimo to zostawiamy napiwek. Według polskiego prawa jest to jednak nieopodatkowana korzyść majątkowa, która nigdzie nie jest odnotowana.

W wielu zawodach i usługach najmniejsze nawet kwoty muszą być udokumentowane, w przypadku napiwków takiej procedury nie ma. Niemniej szczególny profesjonalizm, mowa zwłaszcza o kelnerach, zdaniem wielu, powinnien obligować klienta do zachowania ponadstandardowego i docenienia szczególnych starań obsługi. Zwyczajowo przyjmuje się, że wartość napiwku to ok. 10 % całości wydanej sumy. Z reguły jednak nie przestrzegamy procentów, a jedynie zaokrąglamy daną sumę do zapłaty. Pamiętajmy jednak, by nie zostawiać napiwku zbyt małego, jest to po prostu niegrzeczne.

Napiwek: należy się, czy nie?

Zwolennicy zostawiania ekstra kasy argumentują nagradzanie ciężką pracą w gastronomii oraz trudną sztuką pracy z klientem. Jednak w popularnych sieciowych restauracjach nie przychodzi nam do głowy honorować dodatkowo pani podającej nam hamburgera. Póki co, nie ma przepisów regulujących sam proceder. Zatem dając drobne sumy, nie narażamy się na kontrolę urzędu skarbowego czy innej komórki prawnej. Dlatego pozostawianie napiwków wciąż pozostaje wyłącznie w sferze etykiety, dobrego obyczaju, a ostatecznie własnego sumienia.