CHOROBA LEŚNIOWSKIEGO CROHNA. Co to jest choroba Leśniowskiego-Crohna, jakie ma objawy i jak wygląda leczenie?

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest podstępna i trudna do zdiagnozowania, czasem może trwać nawet kilkanaście lat nim zostanie rozpoznana, bo objawy nie zawsze są charakterystyczne.

Jakie są objawy choroby Leśniowskiego-Crohna?

W pierwszej fazie występuje przewlekła biegunka i bóle brzucha. Bywa, że ból przypomina atak wyrostka. Chory chudnie, jego stolce mają smolisty kolor, czasem pojawia się w nich krew. Objawy po jakimś czasie ustępują, po czym znowu się pojawiają. Okresy remisji i wznowy objawów występują w tym schorzeniu naprzemiennie.

W zaawansowanej chorobie Leśniowskiego-Crohna obserwuje się zapalne guzy w jamie brzusznej, ropnie, zwężenie światła jelita, które staje się mniej drożne i przetoki między jelitami cienkimi a esicą, pochwą czy pęcherzem moczowym, a także owrzodzenia odbytu.

Jakie są przyczyny pojawienia się choroby?

Dotychczas nie ustalono co powoduje pojawienie się tego nieswoistego stanu zapalnego jelit, winą obarcza się po równo czynniki genetyczne, środowiskowe i immunologiczne, a także palenie papierosów. W wielu przypadkach można zaobserwować występowanie choroby Leśniowskiego-Crohna w jednej rodzinie. 

Jak diagnozuje się chorobę Leśniowskiego-Crohna?

Poza wywiadem lekarskim i badaniami krwi choremu wykonuje się kolonoskopię (badanie jelita grubego) z badaniem histopatologicznym oraz wlew kontrastowy jelita grubego (badanie radiologiczne).

Celem leczenia jest remisja choroby Leśniowskiego-Crohna

Nie ma leków, które wyleczyłyby chorobę, każda z terapii może jedynie zmniejszyć albo wyelimninować uciążliwe objawy, ale tylko na jakiś czas. Po okresie remisji choroba wraca. Ważne, aby czas remisji był możliwie najdłuższy.

W leczeniu chorych na Leśniowskiego-Crohna stosuje się leki z kwasem 5-aminosalicylowym; kortykosterydy (są skuteczne, ale długie ich przyjmowanie powoduje skutki uboczne m.in. infekcje, wrzodów żołądka czy odwapnienie kości); środki immunosupresyjne; leczenie łączone kortykosterydami z lekami immunosupresyjnymi; infliximab (w leczeniu ciężkich i umiarkowanych postaci i w przypadkach nie reagujących na standardowe leczenie oraz w leczeniu przetok). 

Antybiotyki podaje się w przypadku nadmiernego wzrostu bakterii przy powikłaniach m.in. zwężeniach i przetokach. chorym aplikuje się też silne leki przeciwbiegunkowe.

Chorzy na Leśniowskiego-Crohna są poważnie narażeni na pojawienie się nowotworu jelita grubego.