Czym jest i co powoduje kwasica ketonowa?

Kwasica ketonowa może pojawić się w sytuacjach pominięcia, przyjmowania zbyt małych dawek lub przerwania stosowania insuliny. Jej brak sprawia, że cukier gromadzi się we krwi, ale nie może być przyswojony przez komórki. Reakcją obronną organizmu jest spalanie tłuszczu zamiast glukozy. Dochodzi wtedy do wydzielania ciał ketonowych, które mają kwaśny odczyn. Gdy stan ten przedłuża się, maleje ilość rezerwy zasadowej w organizmie, a to prowadzi do zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej. 

Objawy kwasicy ketonowej

Najczęstszymi objawami kwasicy ketonowej są: wzmożone pragnienie, wielomocz, nudności i osłabienie. Pojawia się charakterystyczny oddech Kussmaula (przyśpieszony i głęboki, a potem płytki) oraz zapach acetonu z ust. W cięższym stanie występują zaburzenia świadomości, a nawet śpiączka. Kwasica ketonowa jest stanem bezpośrednio zagrażającym życiu. Śmiertelność wynosi 5–10% przypadków. Częste stany kwasicy ketonowej mogą mieć trwały negatywny wpływ na ośrodkowy układ nerwowy.

Diagnostyka i leczenie kwasicy ketonowej

Kwasica ketonowa może wystąpić jako powikłanie w przebiegu cukrzycy każdego typu. Najczęściej jednak w przypadku cukrzycy typu 1, gdzie bywa pierwszym objawem choroby. Rozpoznanie kwasicy ketonowej  jest możliwe na podstawie objawów klinicznych oraz badań  laboratoryjnych.
O kwasicy ketonowej może świadczyć:

• hiperglikemia (zbyt wysoki poziom cukru we krwi >400 mg/dl),
• glikozuria (glukoza w moczu) i ketonuria (ciała ketonowe w moczu),
• kwasica metaboliczna (pH krwi tętniczej <7,25),
• spadek stężenia jonów sodu, a zwiększenie stężenia jonów potasu w osoczu.

Leczenie polega na dożylnym podaniu insuliny, uzupełnieniu płynów oraz wyrównaniu zaburzeń kwasowo-zasadowych.