Zapalenie mięśnia sercowego - jakie objawy i leczenie?

Przyczyną zapalenia może być choroba reumatyczna. Zapalenie może się rozwinąć również jako powikłanie po wielu bakteryjnych chorobach zakaźnych (np. błonicy, rzadziej płonicy, duru brzusznego i plamistego) i wirusowych (np. grypie, mononukleozie zakaźnej, zapaleniu ślinianek przyusznych czy wirusowym zapaleniu płuc), a także przy gruźlicy. Uszkodzenie mięśnia sercowego, spotykane w tych chorobach jest na ogół wynikiem działania toksycznego, a tylko wyjątkowo rzadko umiejscowieniem się zarazka w samym mięśniu sercowym. Choroba może być także wynikiem reakcji alergicznej. Zdarza się, że zapalenie mięśnia sercowego występuje jako oddzielna choroba o nieznanej przyczynie.

>>> Do jakiego SANATORIUM powinni jeździć CHORZY NA SERCE? [KLIKNIJ]

Objawy choroby

Najczęściej chorzy skarżą się na duszność powysiłkową i spoczynkową, która pojawia się w nocy. Często występuje bladość skóry i sinica obwodowych części ciała. Ciśnienie krwi jest zwykle niskie, a tętno słabo napięte. Po przyłożeniu słuchawki lekarskiej w okolicę serca słychać tachykardie i tzw. rytm cwałowy. W płucach słychać rzężenie. Oba te objawy świadczą o niewydolności lewej komory serca. Do częstych objawów choroby zalicza się także różnego rodzaju zaburzenia rytmu pracy serca. Ani podczas prześwietlenia klatki piersiowej, ani podczas robienia EKG nie stwierdza się zmian charakterystycznych tylko dla zapalenia mięśnia sercowego. Można natomiast zaobserwować powiększenie się serca.

Leczenie

Podstawą leczenia jest opanowanie choroby podstawowej. Jeżeli zapalenie ma podłoże bakteryjne, konieczne jest podanie odpowiednio dobranych antybiotyków. W przypadku zapalenia o podłożu alergicznym chorym podaje się glikokortykosteroidy. W każdym przypadku zapalenia mięśnia sercowego chory musi leżeć w łóżku, aż do ustąpienia objawów i zmniejszenia się sylwetki serca. Po zakończeniu leczenia, przez co najmniej kilka miesięcy należy unikać większego wysiłku fizycznego. Niewydolność serca leczy się głównie dietą ubogą w sód oraz podawaniem glikozydów nasercowych i diuretyków. Zaburzenia rytmu lekami przeciwarytmicznymi.