Jak nauczyć dziecko samodzielnego zasypiania?

Do nauki samodzielnego zasypiania gotowi muszą być przede wszystkim… rodzice. Tak!  Przyczyny niepowodzeń w usypianiu dziecka należy doszukiwać się nie tylko w maluchu, ale również w sobie. Bo to my musimy być gotowi, żeby się z nim „rozstać”. A dziecko? Przyzwyczajenie drugą naturą, a zatem samodzielne zasypianie nie będzie dla niego łatwą sprawą, szczególnie na początku.

Kiedy zacząć naukę samodzielnego zasypiania?

Nie ma odgórnie wyznaczonego momentu, kiedy jest właściwa pora na to, by dziecko zaczęło samodzielne zasypiać. Niektórzy rodzice uczą samodzielnego spania nawet niemowlęta, inni – kilkulatka. Jedno jest pewne, im dłużej będziemy z tym zwlekać, tym trudniej będzie nam osiągnąć cel. Optymalny moment to ten, kiedy maluch ma od dziesięciu miesięcy do 1,5 roku, jednak każde dziecko rozwija się w innym tempie i ostateczna decyzja należy do nas. Pamiętajmy też, by nie zapewniać latorośli zbyt wielu wrażeń jednocześnie i nie łączyć nauki samodzielnego zasypiania np. z nauką korzystania z nocnika.
Nawet jeśli proceder okaże się naprawdę trudny, pamiętajmy, że wychowanie to nie tylko przyjemności. Aby dziecko prawidłowo się rozwijało, nie można chronić go przed negatywnymi sytuacjami i przeżyciami. A już w pierwszych latach jego życia powinniśmy też pozwalać na dłuższe rozłąki. To pomoże w późniejszej nauce samodzielnego zasypiania.

>>> Gdy dziecko nie chce jeść: jak zachęcić dziecko do jedzenia? [KLIKNIJ]

Jaki sposób na samodzielne zasypianie dziecka jest najlepszy?

Taki, który wiąże się z żelazną konsekwencją. Podejmując decyzję, trzymajmy się jej, nawet jeśli dziecko bardzo protestuje. Co ważne, pamiętajmy, by codzienne czynności wykonywać o tych samych porach, rutyna bowiem to największy sprzymierzeniec podczas nauki samodzielnego zasypiania. Czyli kąpiemy malucha, karmimy, przebieramy zawsze o tej samej godzinie, następie odkładamy do łóżeczka, śpiewamy kołysankę, mówimy do niego cicho i spokojnie, ewentualnie włączamy relaksacyjną muzykę. Spróbujmy wyjść z pokoju przed jego zaśnięciem, ale za każdym razem kiedy zapłacze – reagujmy od razu i wracajmy do niego. Utulmy raz jeszcze, ale odłóżmy po chwili z powrotem do łóżeczka. Musimy dać mu wyraźnie do zrozumienia, że nie zostawiamy go samemu sobie i że kiedy będzie nas potrzebowało – przyjdziemy. Gdy maluch jest niespokojny, możemy poczekać aż zaśnie i dopiero wtedy wyjść z pokoju.

Nocne odwiedziny

Może oczywiście się zdarzać, że podczas nauki samodzielnego zasypiania dziecko będzie przychodziło do nas w nocy. Rzecz jasna nie możemy w tej sytuacji się poddać. Musimy po prostu uspokoić dziecko i odnieść je z powrotem do łóżeczka. Maluchy często sprawdzają, na ile mogą sobie pozwolić, próbując wrócić do wcześniejszych zasad, a tym samym do spania z rodzicami. Jeśli od początku warunki będą określone, ograniczymy ewentualne trudności do minimum.

Rodzice – pamiętajcie o sobie

Jako rodzice pamiętajmy, że kiedy dziecko śpi samo, korzysta na tym cała rodzina. To zdrowy podział i naprawdę warto go wypracować. Rodzice też muszą mieć chwilę dla siebie i zadbać o swoje relacje, które również są niezwykle ważne. Szczęśliwi rodzice to przecież szczęśliwe dziecko.