Spać z dzieckiem czy osobno? Co jest lepsze dla niemowlaka: spanie z mamą czy we własnym łóżku?

Zwolennicy spania dziecka z matką mają rację, twierdząc, że jest to sposób wygodniejszy. Mama nie musi wstawać, gdy maluch jest głodny: wystarczy przystawić go do piersi. Od pierwszych chwil po porodzie dziecko przebywa obecnie w ramionach matki, ma zapewniony kontakt skóra do skóry. Śpiąc z maluchem, mama to kontynuuje, a taka bliskość fizyczna daje dziecku poczucie bezpieczeństwa.

Przeciwnicy wspólnego spania z dzieckiem uważają, że w łóżku jest wtedy zbyt ciasno i niebezpiecznie dla dziecka. Bywa i tak, że tata zmienia swoje dotychczasowe miejsce noclegu. A jak wynika z badań, nadmierne przywiązanie matki do dziecka z jednoczesną izolacją ojca może prowadzić do problemów w związku. Ważniejszym jednak argumentem przeciw wspólnemu sypianiu jest większe ryzyko wystąpienia syndromu nagłej śmierci łóżeczkowej (SIDS). Poza tym sypianie z rodzicami bywa powodem nieprawidłowych przyzwyczajeń, np. zasypiania tylko podczas ssania piersi. Bardzo trudno również odzwyczaić dziecko od spania z mamą lub rodzicami - wtedy, niestety, pojawia się bunt i protesty, zaburzenie spokoju psychicznego dziecka, zmęczenie rodziców etc.

Najkorzystniejsza wydaje się metoda pośrednia, gdy noworodek śpi w łóżeczku ustawionym przy łóżku rodziców. Rodzice są wtedy spokojni, że mają dziecko w pobliżu, a noworodek otrzymuje prawo do „niewielkiej samodzielności”. Łatwiej będzie takie dziecko potem przeprowadzić do dziecięcego pokoju. Każdy człowiek, także ten mały, ma prawo do swojego - i tylko swojego - miejsca w domu. Dla dziecka własne łóżeczko jest właśnie takim bezpiecznym azylem. Ale czasami chce ono przytulić się do mamy czy taty – i wtedy „odwiedza” rodziców w ich łóżku. Takie rozwiązanie wydaje się optymalne.